Mercy dental swim

Hallo allemaal!

Afgelopen nacht hebben we niet zo goed geslapen. Annemieke was al om 3 uur wakker... Maartje is tussendoor veel wakker geweest maar dacht steeds: wat heerlijk, ik kan nog langer slapen. We hebben geen raam in onze cabin dus hebben ook geen idee hoe laat het is. Maartje schrok om 6:30 uur wakker van de wekker. Annemieke was om 5:45 al gaan hardlopen op het dock en kwam om 6:30 met een hoofd zo rood als een tomaat weer terug in de cabin. Het hardlopen valt me hier zwaar. Het is erg warm en vochtig, en als je maar kleine rondjes kan maken zodat je binnen het mercy ships terrain blijft is de trap omhoog naar het schip iedere keer wel heel verleidelijk, hahaha.

Vanochtend stonden er pannenkoeken op het menu als ontbijt! We wisten niet hoe snel we bij het ontbijt moesten komen. Bij de pannenkoeken stond een bordje: 2 per persoon. Wij braaf allebei 2 pannenkoeken gepakt. Wolf, een van de tandartsen, kwam bij ons zitten met zijn bord pap. Maartje zag de pap, en vroeg aan hem of hij geen pannnenkoeken wilde eten. Wolf zei van niet waarna ze direct vroeg: Can I have yours? Hij vond het helemaal goed en moest heel hard lachen. Maartje sprong letterlijk de lucht in en danste richting pannenkoeken, hahaha.

Om 8 uur vertrokken we naar de dental clinic. Daar eerst weer de morning devotion met luid gezang, djembe getrommel en een mooie overdenking van Roses over Mattheus 6:34 (denken we) over je geen zorgen maken en dat God voorziet. De containers die in Januari verstuurd zijn, zijn pas afgelopen vrijdag aangekomen. Er moest soms geimproviseerd worden en van een aantal items was het wonderlijk dat het nog steeds beschikbaar was, terwijl dat volgens de planning niet mogelijk zou kunnen zijn. Van tevoren hadden ze geschat 10.000 patienten te behandelen, maar dit doel is een tijdje geleden al behaald.

Hierna startte de patientenbehandeling. Vol goede moed en energie gingen we weer aan de slag. Voor de tandheelkundigen onder ons: we hadden een oudere dame met 2 afgebroken kiezen. 1 ervan was ankylotisch (vergroeid met het bot) waardoor er geen beweging in te krijgen was. Na lang ploeteren heeft Wolf er nog een blik op geworpen maar is besloten de restanten in situ te laten. De andere wortelrest was er binnen een minuut uit gelukkig. Voor de pauze hebben we bij 1 mevrouw nog een tandvlees opklap gedaan om de wortelresten te kunnen verwijderen. Het kost allemaal erg veel kracht dus we waren blij toen het pauze was.

De apparatuur is over het algemeen goed. Met name de hevels en extractietangen zijn van goede kwaliteit. Met name de stoel is van een stuk minder goede kwaliteit. Als patienten te ver naar voren gaan zitten vallen ze bijna met stoel en al om. Clarisse, onze vertaalster, begint dan heel hard: NON, NON, NON! Te roepen. Wij liggen dan natuurlijk weer helemaal slap van de lach. Clarisse is een hele lieve meid, maar krijgt het voor elkaar iedere keer er niet te zijn, net als je haar nodig hebt.
Na de pauze dachten we: dit gaan we anders aanpakken. Clarisse had zeker 45 minuten pauze gehad, en er zaten nog veel patienten te wachten, dus de dames van den Bosch wilden graag weer verder. Clarisse vond dat ze nog wel rustig even een kopje thee voor zichzelf kon maken. Maartje haalde daarop zelf de patienten op haar beste Frans uit de wachtkamer, waarna Clarisse kwam opdagen.
Toen kreeg ze ineens een opleving. Als ik moet werken, dan de rest ook maar. Dus haalde ze 6 patienten voor de andere tandartsen uit de wachtkamer en begon zelfs spontaan voor onze buurman te vertalen. Wat een overwinning!

Het middagprogramma was ook druk en lastig. Vandaag hadden we veel wortelresten waarbij het tandvlees er helemaal overheen gegroeid was, zodat je van tevoren geen idee had wat je aan zou treffen. Wederom was het af en toe flink zweten. De laatste patient had 6 kiezen in meerdere wortelresten. De tweede kies was een ramp. Uiteindelijk bleek dat er onderaan de wortel een verdikking zat, waardoor deze maar niet wilde komen. Gelukkig ging de rest wel snel. In NL maken we van tevoren een foto zodat je weet wat je aan zult treffen. Dat kan hier niet dus dit maakt het allemaal wat lastiger.

Om 15:50 uur waren we uiteindelijk klaar en zijn we met een jeep vol crew en day crew (locale bevolking die voor ons vertalen) naar een zwembad bij een hotel. Hier hebben we een poging gedaan ze zwemles te geven. Het was lachen, gieren, brullen, hahaha. Erve, een day worker van de administratie, is het meest gemotiveerd, maar heeft een flink buikje, waardoor het zwemmen extra lastig en zwaar is. Hun doorzettingsvermogen verdiend wel een pluim. Leuk om zo ook wat andere dingen samen met hen te doen, erg gezellig.

Rond 18 uur waren we weer op het schip. Het avondeten was niet lekker vanavond, dus we gaan na dit verslag lekker een reep chocola opeten. We hebben trek en zijn moe, hahaha.

Liefs van ons!